keke

wèrkwoord

	oetspraok / ipa ipa		/ˈkeːkə/
	etymologie etym.		‹1950› Nuinederlands Nuined. keken < Aokens Aok. keäke

	veurbeeldzinne vb		Haw op mèt keke, aanders krijgste 'n petej.
			Z’ch ‘t hart aof keke. Hiel hel sjriewe.

Grammatica

vervoginge vaan 't werkwoord keke
type: zwaak / regelmaoteg

euverege vervogingsvörm
voltoejd deilwoord volt.deilw.		gekeek
tegewoordeg deilwoord tegew.deilw.		kekend kekentere
gebeejende wijs inkelvoud geb.wijs.iv.		keek
gebeejende wijs miervoud geb.wijs.mv.		keek

Rijmwäörd

wäörd gevoonde die rijme op keke

2	beke bleke breke deke kweke leke peke preke spreke steke

3	aofkeke aofweke aonspreke bekeke bespreke besteke bezweke gebreke gekeke gekeke

4	aofgekeke aofgeweke mögkesteke naogekeke oetgestreke oonderbreke ströppestreke umgekeke vloejesteke wörmsteke

Spreekwäörd & Gezègkdes

rizzeltaote veur 't woord keek

Maak geer eur Sinterklaosgediechte in 't Mestreechs? Op Mestreechter Taol stoon mie es 67.000 rijmwäörd!

d'n Dictionair-Piet

"...ich sal uch bewiesen, dat et Mastreegs de beste van alle de taulen is..."

oet 't Sermoen - 1729

"...iech spreek de gansen daag door Mestreechs mèt eus bewoeners. Daobij veule ze ziech 't mies op hun gemaak..."