/kʊkəˈʀæːl/
|
veurbeeldzinne
vb
|
kinder die op straot mèt 'ne kókkerel speule.
|
| bezitteleke veurnaomwäörd | ||
|---|---|---|
| 1e persoen inkelvoud 1e pers. iv. |
miene/m'ne
kókkerel
|
|
| 2e persoen inkelvoud 2e pers. iv. |
diene/d'ne
kókkerel
|
|
| 3e persoen inkelvoud 3e pers. iv. |
ziene/z'ne
kókkerel
häöre/'re kókkerel |
|
| 1e persoen miervoud 1e pers. mv. |
euze
kókkerel
|
|
| 2e persoen miervoud 2e pers. mv. |
eure
kókkerel
|
|
| 3e persoen miervoud 3e pers. mv. |
hunne
kókkerel
|
|